حمل و نقل

بندر آستراخان روسیه از جمله پایانه های دریایی این کشور در دریای خزر برای تجارت با ایران است. در ایران نیز بخش بزرگی از صادرات و واردات به روسیه از راه بنادر انزلی و امیرآباد در استانهای گیلان و مازندران انجام می شود. منطقه آستراخان، بخشی از ناحیه جنوب روسیه و وابسته به منطقه اقتصادی ولگا می باشد. واقع شدن این منطقه در تقاطع مسیرهای تجارت، بسترهای مناسبی را جهت توسعه زیرساخت های حمل و نقل منطقه فراهم آورده است. منطقه آستراخان یکی از قطب های استراتژیک و با اهمیت حمل و نقل می باشد.

چگونگی عبور کشتی های ایرانی از کانال ولگا به این صورت است که کشتی های ایرانی که از بنادر شمالی ایران حرکت نموده و به آب های روسیه می رسند، در محل بویه ۲۴۲ مبداء کانال ولگا به عنوان لنگرگاه خارجی توقف می نمایند. پس از ارائه اطلاعات لازم در خصوص محموله کشتی از سوی نماینده کشتیرانی ایرانی به ریاست اداره مرزبانی آستراخان، برای کشتی فوق مجوز ورود به کانال صادر شده و جهت جلوگیری از به گل نشستن کشتی، از سوی اداره بنادر آستراخان راهنما (پایلوت) اعزام می گردد. کشتی پس از طی مسافت ۱۸۸ کیلومتر به لنگرگاه داخلی می رسد. لنگرگاه داخلی زیر پل قدیمی شهر آستراخان واقع شده است. به محض آماده شدن اسکله، به کشتی یاد شده اجازه داده می شود که در بندر مورد نظر پهلو بگیرد.

هر کشتی که وارد کانال می شود باید مبلغی را به عنوان عوارض ورود به کانال و هزینه های بندری بپردازد و این مبلغ با توجه به وزن و حجم بار و این که در زمستان باشد یا تابستان متفاوت است. هزینه ها معمولاً مربوط به هزینه های بویه، ارتباطات تلفنی و تلکس، پایلوت داخلی، پایلوت خارجی، لایروبی کانال و غیره می باشد. این هزینه ها برای کشتی های روسی حدود یک سوم مبالغ فوق الذکر است. طول مسیرهای کشتیرانی رودخانه ای در حدود ۴% جابجایی بار را در این کشور بر عهده دارند. حوضه رودخانه ای ولگا – کامنسک مهمترین حوضه رودخانه ای روسیه محسوب می شود. انتقال بارهای ایرانی از آستراخان به سایر شهرهای روسیه نیز با کامیون و قطار صورت می گیرد.